نامنظمی در پلان، مربوط به ساختار کلی و پیکربندی سازه می باشد که مطابق با استاندارد 2800 به قسمت های مختلفی تقسیم بندی می شود. ساختمان هایی که به لحاظ خصوصیات کالبدی در پلان دارای یکی از مشخصات زیر باشد نامنظم و در غیر اینصورت منظم محسوب می شوند.
نامنظمی در پلان از نوع نامنظمی هندسی
در مواردی که پس رفتگی هم زمان در دوجهت در یکی از گوشه های ساختمان بیشتر از 20 درصد طول پلان در آن جهت باشد، ساختمان از نظر هندسی نامنظم تلقی می شود.
در ارتباط با سازه هایی که پس رفتگی پلان همراه با اجرای تیرهای سازه می باشد توصیه می شود مقاله نامنظمی سبز سازه مطالعه شود.
نامنظمی پیچشی
در مواردی که حداکثر تغیر مکان نسبی در یک انتهای ساختمان در هر طبقه، با احتساب پیچش تصادفی و با منظور کردن Aj=1 بیشتر از 20 درصد متوسط تغییر مکان نسبی در دو انتهای ساختمان در آن طبقه باشد، در این موار نامنظمی زیاد و در مواردی که این اختلاف بیشتر از 40 درصد باشد نامنظمی شدید پیچشی توصیف می شود.
نامنظمی های پیچشی تنها در مواردی که دیافراگم های کف ها صلب و یا نیمه صلب هستند کاربرد پیدا می کند.
نامنظمی در دیافراگم
در مواردی که تغییر ناگهانی در مساحت دیافراگم، به میزان مجموع سطوح بازشوی بیشتر از 50 درصد سطح طبقه و یا تغیر ناگهانی در سختی دیافراگم، به میزان بیشتر از 50 درصد سختی طبقات مجاور وجود داشته باشد.
نامنظمی در پلان از نوع خارج از صفحه
در مواردی که در سیستم باربر جانبی انقطاعی در مسیر انتقال نیروی جانبی، مانند تغییر صفحه حداقل در یکی از اجزای باربر جانبی در طبقات وجود داشته باشد، سیستم نامنظم خارج از صفحه توصیف می شود.
نامنظمی سیستم های غیرموازی
در مواردی که بعضی اجزای قائم باربر جانبی به موازات محورهای متعامد اصلی ساختمان نباشند، سازه اصطلاحا نامنظم از نوع سیستم های غیرموازی می باشد. در بین مهندسین زاویه 15 درجه برای این قیاس رایج شده است. یعنی اگر زاویه بین سیستم های باربر جانبی و محورهای اصلی ساختمان کمتر از 15 درجه باشد آن ساختمان را نامنظم در نظر نمیگیرند.
در قسمت مقالات عمران سازه بخش های مختلف دیگری از استاندارد 2800 و دیگر آیین نامه های طراحی سازه بررسی شده اند که می توان آن ها را مشاهده نمود.